روزگار در چشم من می سوخت

و من با چمدانی انباشته از قلب های قدیم

به سوی آینده می رفتم

تمام خاطرات گذشته،

در انتهای کالسکه یی بجا مانده بود.

در قاب پنجره ها

به انتظار نشسته بودم

و در این انتظار

لبخند من در پی عشق

به جانب شما بود.

و در این لبخند

کورسوی عاشقانه های مردیست

که در حال جان گرفتن است.

مردی که ، دلش از تنهایی گرفته بود.

اما به نام عشق

منتظر فردایی است ...